Արմաղանի բարձունքին

Մայր դպրոցի մոտից սկսվեց մեր ճամփորդությունը դեպի Գեղարքունիքի մարզ, դեպի Սևանա լիճ, քաղաք Մարտունի, Գեղհովիտ համայնք, Լեռնակերտ ու Մադինա և, վերջապես, Արմաղան լեռ:

     

Առաջին կանգառը Սևանա լճում էր: Սևանի կապտականաչ ալիքներով էինք հիանում, հաց կերանք, հանգստացանք, որոշեցինք տեսնել որ մասն է ավելի խորը, քարեր գցեցինք, ալիքների ձայնը ստուգեցինք: Շարունակեցինք ճանապարհը:

 

Հաջորդ կանգառը Գեղհովիտ համայնքն էր, որտեղ գյուղի աշակերտները մեզ դիմավորեցին մեծ սիրով ու սպասումով: Ցույց տվեցին իրենց դպրոցը, դասարանները, ինչքան էլ որ անբարվոք վիճակում էր, միևնույն է, նրանք այնքան ուրախությամբ ու սիրով էին իրենց գործն անում: Խոսեցինք դպրոցի սովորողների հետ:

Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրի սովորողների ազատ ու անկաշկանդ լինելն, վստահություն ներշնչեց տեղի սովորողներին, որ իրենք էլ լինեն ազատ, ինքնուրույն, ստեղծող: Մարին, Ալեքսանդր Մյասնիկայնի անվան թիվ 1 միջնակարգ դպրոցի 5-րդ դասարանում է սովորում, առաջին անգամ իր սիրելի գործն արեց` Ռադիո վարեց  մեր Հիմնական Դպրոցի 5-րդ դասարանցի Վալլերի հետ: (Ռադիո թողարկումը շուտով)

Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրի սովորողները, Ալեքսանդր Մյասնիկյանի անվան թիվ 1 միջնակարգ դպրոցի սովորողներին ծանոթացրին կրթահամալիրի կայքին ու բլոգներին, հրավիրեցին միասին իրականացնելու մեր կրթական հավաքների նախագծերը, մասնակցելու Աշնանային հավաքներին, բարձունքներ հաղթահարել միասին, ճամփորդել, սովորել-հետազոտել-ուսումնասիրել: Տեղի սովորողները,իսկապես, այնքան ջերմ էին մեզ հետ, այնքան տպավորված, որ անհամբեր սպասում են, թե երբ կայցելեն մեր կրթահամալիր:                                                                                           Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրը ևս սիրով սպասում է ձեզ:

Դպրոցից դուրս եկան և ուղևորվեցինք դեպի տեղի Մանկապարտեզ: Տեղավորվեցինք մանկապարտեզի հյուրատանը: Ճաշեցինք, մի քիչ շունչ քաշեցինք, բայց չհանգստացանք, քանի որ երեխաները անհամբեր  սպասում էին, թե երբ կգնան ընկեր Հասմիկի տուն…իմ տունը, որտեղ ես անցկացրել եմ  մանկությունս: Այգուց խնձորներ քաղեցինք, տան մոտ խարույկ վառեցինք:  Մի լա՜վ հանգստացանք, այնքան, որ պատրաստ էինք  լուսաբացին ամեն գնով հաղթահարել ծովի մակարդակից 3287մ բարձրության վրա գտնվող Արմաղան լեռը: Դե՜, իսկ հիմա բարի գիշեր:

  

Առաւօտ լուսոյ,
Արեգակն արդար,
Առ իս լոյս ծագե… Մինչև ճանապարհ ընկնելը, մաքրեցինք տարածքը, խնամեցինք ու ջրեցինք բույսերն ու ծաղիկները: Տիկին Մարին, ով ապրում էր մեր հարևանությամբ, սիրով օգնեց մեզ այդ հարցում: Մենք ջուր էինք կրում տիկին Մարիենց տան աղբյուրից…Իսկական պաղ սարի ջուր:                                                                                                      Դե ինչ, արդեն ժամանակն է ուղևորվել դէպի Արմաղան լեռ: Գնացի՜նք:

 

Արմաղան լեռ, լեռ Գեղարքունիքի մարզում։ Լեռան բարձրությունը կազմում է 2829 մ։ Գագաթին է գտնվում 50 մ տրամագծով և 15 մ խորությամբ փոքր լիճ։ Լեռնագագաթը Գեղամա լեռնաշղթայում է։ Գագաթային մասում ունի հրաբխային խառնարան, որտեղ և գոյացել է Փոքր լիճը:                                                                                                           2009 թվականին լեռնագագաթին՝ հին մատուռի տեղում, կառուցվել է սրբատաշ, բազալտե, գմբեթավոր եկեղեցի։ Ըստ ավանդույթի՝ երբեմն երկնային փերիներն իջնում են Քարի լճից ջուր խմելու, և որպեսզի մնան մարդկանց անտեսանելի, այդ պահին լեռնագագաթն ամբողջությամբ մառախուղով է պատվում։

Հիմնական Դպրոցի 4-րդ և 5-րդ դասարանցիները, մի շնչով բարձրանում էին, ճանապարհը իրականում դժվարանցանելի է, փշոտ ու խորդուբորդ: Բայց տեսարանը, որ ես տեսնում էի, անկարագրելի էր: Աննկարագրելի տեսարան ասվածը ոչ միայն Արմաղանի փեշերին փռված անծայրածիր տարածքն էր, այլ թե ինչ պատրաստակամ էին մեր սովորողները, իրենց ջանքերը նվաճելու բարձունքը, որը թվում էր գնալով ավելի էր հեռանում ու դժվարանում:                                             Մոտ երկու ժամ անցել էր մինջև որ հասանք Արմաղանի գագաթին:

Երգում էինք մեր հիմնը, ուրախանում ու թռվռում էինք, վազեցինք դեպի լիճը, պտույտ արեցինք լճի ափով, ջրով լվացվեցինք ու մի լավ հովացանք:                                                                                                                                       Արմաղան լեռը բարձրանալը հեշտ չէ, սակայն երբ հասնում ես գագաթին, բնությունը լիուլի վարձահատույց է լինում ծախսած ջանքերիդ համար՝ գեղեցիկ տեսարանով, թարմ օդով, գոյացած առեղծվածային լճակով, դեպի Սևան բացվող հիանալի տեսարանով:                                                                                                                                             Տեղացիներն ասում են, որ Արմաղան լեռն Աստծո պարգև է, և մեկ անգամ այնտեղ եղածները վարակվում են նրանով և անպայման նորից այցելում:

Ֆոտոշարք`